yazı yazdım diye düşünüyorum

Şu yeni yetme, sonradan görme, az kıro ama çok entelektüel görünmeye çalışan, buram buram cehalet kokan güruh yetişti ya farkında mısınız? Temel olmadan dikilmiş binalar gibi sallanan tipler, kötü çizilmiş karikatürlere benziyorlar. Estetik diye bir şey hiç duymamış bu cenah deli ediyor beni. 


Bir de dil geliştirdiler kendi aralarında, o dile takıntılıyım bu aralar. Onları gerçek eğitimli, entelektüel, görmüş geçirmiş insanlardan en kesin ayırma yöntemi kullandıkları dil ve her cümlelerinin olmazsa olmazı klişe lafları. Bir gün onları dinlerken çıldıracağım diye düşünüyorum! Bak o klişelerden bir kaç örnek, kesin sen de farkındasındır,

"düşünüyorum" : Bu klişemiz yer, zaman, düzlem kavramlarından bağımsız ulu orta kullanılır. İnsanın " düşünme artık yap kardeşim " diyesi geliyor. Filozof oldunuz hepiniz pezevenkler.

"keyif"  : Yaptığı çalışmadan, yediği yemeğe, giydiği çoraba kadar keyif alır hasbam, çok keyifli bir çalışma oldu diye ağzını yayıyor ya, backhand gelir aklıma!

"yüreğine sağlık" : En çok arabesk ve fantezi müzik ( o nedir halen anlamadım) şarkıcılarımızın birbirine takla atarken kullandığı, hıh o da bir şey mi manasına gelen klişemiz


"açıkçası" : Bu klişemiz de her hangi bir gereksiz konuda açıklama yaparken, "aslında ben çok yalan söylerim, pek samimi konuşmam, bu kuracağım cümlede sakat bir cümle tırsıyom ama" manasına gelen ön ek


Bir de bu durumun futbol versiyonu var ki onlar da bu klişeleri kullanıldığı gibi üzerine sektörel klişeler eklemiş.


"önümüzde ki maçlara bakacağız" : Manası, bu maç bi halt edemedik, bu maçla ilgili ne söylesem gömüleceğim en iyisi biz  sonraki maç için umut vereyim ama onda da işimiz zor


"iyi oynamadık ama iyi mücadele ettik ( diye düşünüyorum ) " : Arkadaş sanki güreş maçından çıkmış gibi davranarak oynadığı rezil futbolu unutturmaya çalışıyor.


"bu takım düşmeyecek" : Düşmesi olası takımların hocaları yönetime mesaj gönderiyor, yapmayın etmeyin halen bir umut var


Bu sonradan Türkçe' mize  girmiş çoğu zaman komik klişelere o kadar sinir oluyorum ki, sanırım direk bana ülkenin eğitim durumunu hatırlattığından diye düşünüyorum. Ülkede çok para kazanan, ortada olan, her gün televizyon ekranlarımızda gördüğümüz beyefendiler hanımefendiler solaryuma, spor salonlarına, kuaförlerine harcadıkları paranın çok daha azıyla Türkçe dil kursuna gidebilirler. Seyredenler onlara bilinçaltında hayranlık duyup güvendiklerinden bu klişeleri de kullanılır olacaklar, hatta çoğu kiki kızımız kullanıyor. Yakınlarda bir yerlerde şöyle bir diyalog duyacağız


- oğlum kalk bakiim ayağa, İstanbul kaç yılında fethedildi?
- 1453 diye düşünüyorum öğretmenim
- yüreğine sağlık oğlum, otur 100,


Varsa benim unuttuklarım lütfen birileri eklesin.