otto motto robotto

"otto motto robotto", bilincimin altından bir yerlerden bir anda fırladı geldi, nerden geldi? robot gibi yaşamamızdan olmasın. bi nevi makinayız ya ondan kan çekmiştir.
yetti laaannnnnn deyip katliam yapasım var. Kimsenin suçu kabahati yok ama napalım cinnet anında seçemiyorsun ki kardeşim. satırla doğrarım valla herkesi.

Aslında yazmak istediğim konu çok, yazmak istediğim öyle şeyler var ki anlatamam!

sorun da tam olarak bu zaten, anlatamıyorum, yok beceremediğimden değil, ben blog yazarken sanki birisi, hem de çok tanıdık, üzerimde otoritesi olan birisi bana bakıyormuş gibi hissediyorum. e içimde yazma isteği de var, bi taraftan kim olduğumu bilmenizin baskısı, bir taraftan yazma isteği ablak ublak şeyler çıkıyo meydana, anlatamıyorum, ucubeler gibi yazdıklarım, biliyorum, hiiç moral vermeye çalışmayın.

Blog işi kastı bu yüzden beni, en gıcığıda bendeki başarı hırsı, blog da olsa en çok ben başarmalıyım, herkes beni okumalı, iş aleminde bu kanıtlandı, seyyardan gelip muhasebe müdürlüğüne uzanan filmi yapılası bir başarı öyküsünün kahramanıyım.

Durduk yere olmadı tabi ki hiç bir şey, götümüz çıktı afedersiniz.

Tamam bağlıyorum sabret,

Bir taraftan iş stresi, bir taraftan blog stresi, burnuma kan kokusu geliyor. 

İki ihtimal var, ya ben blog işini bırakıp sıkıcı hayatıma geri dönerek stresin bi kısmından kurtulcam, ya da kasmayı bırakıp kendimi bi salacam, hepiniz aşık olacaksınız yazdıklarıma, binlerce kişi beni takip edecek, gazeteler boy boy resmimi basıp blogdan best seller e giden başarı öykümü yazacaklar.

Şu stresten bir kurtulsam.....

yeniden alkole mi başlasam?