SAFTİ

Saftiler üzerine bugünki köşe yazımız, nerden icap etti dersen bizzat kendi saftiliğimden o kadar sıkıldım ki içimi dökecem, itirazın mı var? İki çeşit insan var bu açıdan bakınca; saftiler ve piç kuruları. Ben şiddetle saftiyim, zeka düzeyim normalin baya üzerinde, yok mütevazi olmayacağım ciddi ciddi çok zekiyim amma ve lakin elinde tuzla gezenlerdenim cömaatin tuz ihtiyacı benden soruluyor ya! Bu iki çeşide biz rahmani ve şeytani de diyebilirmişiz bak demin boşuna kasılmışım. Bana göre hiç kimse kötü değildir ve kimse bana kötülük yapmaz, başıma kötü bir şey geldiyse kesin kes benim şahsi salaklığımdır. Adam burnumun dibinde kuyumu kazar ben salak salak bakarım karpuz mu dikecek diye. Yediğim her kazığı içimde tutabilseydim hayatta eğilemezdim bir daha. 

Yazının buradan sonrasını lütfen şeytani arkadaşlar okumasın, hele hele beni tanıyorsan kapat bu sayfayı git feysine falan bak. Elimizde pek bir şey kalmadı zaten, onu da size kaptırtmayalım. Bana benim gibi safti arkadaşlar lazım. En azından benim kadar saf olanlar kalsında kandıramıyoruz kimseyi bari kanmayalım artık. Yandaki prenses gibi kurbağaları prens yapmaya uğraşmaktan gına geldi. ( gına : Zenginlik, bolluk. Bıkma, usanma....). 

Her ne kadar kısa vadede biz saflar kaybediyor gibi görünsek de uzun vadede iyiler mutlaka kazanır. Ben hep ilahi bir kuvvetin varlığına inanmışımdır. Çevreni hep kollamak zorunda kalarak yaşamak zorundaysan ve bunu yapacak kadar uyanık değilsen biraz ilahi kuvvete inanman şart zaten. Saflık katışıksız olmak değil mi? Ben katmadım işte hiç bir yapay fikri ruhuma, insanların iyi taraflarını görüp herkesi peşinen iyi kabul ettim, kim ki benim arkamdan iş çevirmeye kalktı görmediği, inanmadığı bir kuvvet aldın onu yolumdan.

Bırakın kurbağalar kurbağa kalsın iyi insanlar, safti kardeşlerim benim. Şerefsiz kurbağaların Allah belasını versin.