YOK ŞAKA DEĞİL , katil oluyordum dün hem de kendi öz dayımın katili, başlıkta da yanlışlık yok cinneti 5 geçirdim. adam resmen ölümünü aradı, elimde kocaman ekmek bıçağıyla şehrin sokaklarında onu aradım doğramak için, ben ki efendilikte sınır tanımaz, eğitimli aklı başında, herkese felsefi dersler veren, hayatın özünü kavramış olan ben. iş yerime kadar gelip tüm asabımı tepeme toplamasa böyle bir şey yapmazdım desem kendimi inkar etmiş olurum, her zaman herkese maharetin sabretmek olduğunu, hem de asıl maharetin en zor zamanda sabretmek olduğunu söyleyen ben böyle bir şey söyleyemem. normal şartlar altında herkes sakin ve sabırlıdır çünkü, eğer birisi size kendisini öldürtmeye ( en azından dövdürtmeye ) uğraşırken sakin olup gülebiliyorsan aha orası şibumi ( http://tavsiyeland.blogspot.com/2010/06/sibumi.html ). amma ben bırak şibumiye erişmeyi öfke kontrolünde bile bir adım yol gidememişim.öz dayım gelip personelimin yanında bana saldırdı yok yere, sanırım kendisinin kendince sebepleri var ama tüm ailenin ortak kararıdır, bunlar saçma ve yersiz. ben insanları hep ikiye ayırırım, yok bıçakla değil genelde, iyi insanlar ve kötü insanlar olarak. dayım kötü insan, hem de çok fesat ve kimsenin mutluluğunu kaldıramayacak kadar kötü. kazık atıp düşmanlığını kazanmadığı kimse yok çevresinde ve akrabalarında, ne olursa olsun bunlar bana bahane olmamalıydı, kendime dünya kupası finalini seyretmeme cezası verdim.
tüm bunlardan sonra elimde bıçak evinin önünde tüm mahalleyi toplayıp ana avrat sövmem hiiiç bana yakışmadıysa da ona yakıştı sanırım. yinede allah günahlarımı affetsin, sanırım ona yalnızlık cezası en güzel ve ağır ceza olacak. yazarken farkettim ki halen sakinleşememişim. en iyisi unutmak.
dostlar bunları ders olsun diye anlattım aman siz siz olun dayınızdan uzak durun, ben adam gibi dayı hiç görmedim. unutmak dileklerimle. allah hepinizi 3. sayfa haberi olmaktan korusun, amin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorumunu alayım