Allah'ım, dün ayılardan bahsettim diye bu kadar çabuk karşıma çıkartman şart mıydı? sabah sabah sinir sistemimin içine ettirmen çok mu gerekliydi şimdi?
evimizin hemen 3 bina ötesinde özel bir kreş var, şu meşhur cemaatçilerin kreşi, sahipleri de çocuklarını getirenlerde aynı güruhtan. benim oturduğum binanın da o kreşin de bulunduğu cadde çıkmaz sokak, yani ben evin önünden arabayla ayrılınca köşeye yakın olan o kreşin önünden geçmek durumundayım, o kreşe sabah çocuğunu bırakan arabalı ayı kardeşlerin çoğu arabalarını yolun ortasına çekip çocuklarını kreşe teslim etmeye gittiklerinden her gün muhakkak 3 - 4 dakika orada beklemekte bizim ritüelimiz oldu sayelerinde. her seferinde okumuş, iyi eğitim almış bir genç olarak sabreder dünyanın benzinini entellektüel dünya görüşü hizmetine egzos gazıyla doğaya kavuştururum.
bu gün sabah ta o ayı kardeşlerden biri hiç umursamaksızın dörtlülerini yaktı ( sanırım kalp krizi geçiren falan vardı arabada! ) kucağına çocuğunu aldı ve bana doğru hiç bakmaksızın kreşin yolunu tuttu. bir an kendimi 2. sınıf vatandaş gibi hissettim, daha doğrusu hissettirildi, çok rahat bir şekilde arabasını 10 metre geride bırakıp yolu kapatmaya bilecekken tüm memleketi sahiplendiklerinden sanırım yolu da sahiplenmişti.
el frenini çekip arabadan fırladım bir anda,
"çek lan arabanı yolun ortasından" diye bas bas bağırıyorum ama, tamam biraz ayılık sayılabilecek bir ses tonu ama o hissiyatla normal.
arabasının başına gelemedi önce, sonra gafletle gelmek zorunda kaldı
"kardeşim mecbur muyum her gün sizi beklemeye" diye bağırıyorum, yüzsüz adam ne yapayım çocuğu bırakıyorum şeklinde manyakça bir cevap verdi.
sonra ben kopmuşum , annesinin falan hatırını sordum, araya girdiler, oysa benim niyetim burnunu suratına gömüp sabahları kazağını giymesini kolaylaştırmaktı. bir ara benimle aynı sokakta oturup her gün aynı işkenceye maruz kalan hiç tanımadığım insanlarda içinde kalanı söyleniyor, demek ki haklıymışım.
tek anlamadığım adam bana bir ara Allahsız diye bağırdı, ne kadar sahiplenmişlerse artık Allah onun olduğundan ben Allahsızım onun gözünde, yobaz dedim sadece bindim arabama,
mission completed, mesaj yerine ulaşmıştır umarım, kimin neye inandığı, hangi kulübe üye olduğu çok ta umurumda değil, bir arada yaşamanın gereklerini insan gibi yerine getirelim yeter.
bir de ricam olacak bu arkadaşlardan, sizinkiyle idare etmekten bıktım, Allah'a huzur verseniz de bizimle de ilgilense !!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorumunu alayım